مراتع آنغوزه خيز بخش انارک با سطح مفيدی بالغ بر 853 هکتار هر ساله وبرابر تناوب سه ساله با توجه به ميزان بارندگی آن سال برابر طرح بهره برداری تهيه شده  وطبق عرفهای مشخص شده در طرح به بهره برداران بومی محل واگذار ميگردد. در سال جاری نيز با توجه به مجوز اداره کل ونظر به ميزان بارندگی نسبتا" مناسب در منطقه بخش انارک تعداد يک فقره قرارداد فروش واحياء محصولات فرعی با شرکت تعاونی مراتع ومنابع طبيعی نايين به نمايندگی از بهره برداران در سطح 280 هکتار تنظيم که پيش بينی ميشود از اين ميزان ، 1200 کيلو آنغوزه شيرين استحصال گردد ودر اين خصوص تعداد 450 نفر روز اشتغال زائي  وجود داشته . قرارداد تنظيمی جهت بهره برداران به مدت سه ماه  از تاريخ 4/1/ 93 لغايت پايان شهريور بوده وعلاوه بر عمليات برداشت آنغوزه متعهد به انجام عمليات احيائي مشخص شده جهت آنان بوده ، همچنين بهره برداران حداکثر تا پايان مهرماه سال جاری يعنی يک ماه پس از پايان فصل بهره برداری آنغوزه فرصت دارند محصول برداشت شده خود را جهت تنظيم صورتجلسه موجودی به ماءمور شهرستان ارائه وپس از آن با هماهنگی واحد بهره برداری اداره کل جهت آنان گواهی حمل صادر گردد./

بيابان وبيابان زدايي در استان

استان اصفهان در مرکز کشور واقع واز 7/10 ميليون هکتار وسعت برخوردار که کاربري اراضي آن شامل 3/6 ميليون هکتار مراتع ، 2/3 آن را اراضي بياباني و يکصد هزار آن را جنگلهاي زاگرس و مابقي اراضي کشاورزي، تاسيسات و کارخانجات وشهرها  و روستاها مي باشد.
ليکن در ادامه در زمينه بيابان صحبت خواهد شد.
در فرهنگ و زبان ايران باستان به بيابان و يابان به معني جاي بي آب و علف گفته مي شده ولي امروزه بيابان به مناطقي اطلاق مي گرددکه نزول اندک باران به همراه درجه حرارت و پتانسيل تبخير بالا و از گونه هاي گياهي خاص  در صورت وجود برخوردار باشد در بعضي منابع بارش کمتر از 150 ميليمتر و پوشش کمتر از 10% را اصطلاحاً بيابان گفته مي شود.
درجهان 4/1 ميليارد هکتار برابر با 4/10% مناطق بيابان ودر ايران 000/580/32 هکتار برابر با 20% مساحت و در استان اصفهان 000/200/3 هکتار و 30% از مساحت استان را شامل      مي گردد گه در مقابل با جهان و کشور از درصدبالايي برخوردار است در واقع ايران 2/1درصد خشکي هاي جهان و 08/3 درصد مناطق بياباني جهان را در خود جاي داده است . به عبارتي وسعت مناطق بياباني نسبت به سرانه جمعيت به ازاي هر نفر در جهان 2/0 هکتار در ايران 5/0 و در استان 66/0 هکتار مي باشد.
اراضي بيابان در 8 شهرستان شامل نايين، خورو بيابانک ، اردستان، نطنز، آران و بيدگل، کاشان ، اصفهان و برخوار قرار گرفته ليکن تخريب سرزمين (Iand degradation) در کليه شهرستانها ديده مي شود حال اين پرسش پيش مي آيد که آيا بيابان از قديم وجود داشته و آيا ساخته دست بشر است در واقع يک شعاروجود دارد که جنگلها قبل از انسان و بيابان بعد از انسان به وجود آمده اند ليکن واقعيت  اينست که بيابان يک اکوسيستم پيچيده و طبيعي است که فعاليت هاي انسان خصوصاً در قرن گذشته به سطح آن اضافه نموده است که از عوامل مهم بيابان شدن ميتوان  به موارد ذيل اشاره نمود.
- چراي مفرط و بيش از ظرفيت مراتع و پيش از فصل مناسب
- بوته کني و قطع اشجار
- انجام فعاليت هاي کشاورزي در اراضي شيبدار
- استفاده بيش از حد از منابع آب زيرزميني و عدم جايگزيني آن در فعاليت هاي کشاورزي که نتيجتاً منجر به کاهش منابع و رها سازي اراضي مي گردد
- عدم انجام و اجراي طرح آزمايش سرزمين و کاربري صحيح اراضي
- رشد جمعيت بيش از ميزان رشد اقتصادي و متکي به منابع طبيعي آن و نبود اشتغال مولد
- بهره برداري غير اصولي از معادن
حال سوال بعدي اينست که ما در مقابل بياباني شدن و بيابان هاي  موجود چه بايد بکنيم؟
بيابان زدايي يک واقعيت  تلخ در دنياست که کارشناسان سه چالش را در قرن 21 مطرح       مي نمايند که اولين کمبود آب شيرين دومين تغيير اقليم و گرم شدن کره زمين و سومين رابيابان زدايي معرفي مي نمايند که بيابان زدايي به فرايند تخريب زمين ، زوال زيست بومهاي طبيعي ويا کاهش توان توليد زيستي اراضي در مناطق خشک و  نيمه خشک و خشک نيمه مرطوب ناشي از عوامل انساني ومحيطي اطلاق مي گردد. گسترش بيابانها يکي از مشکلات بزرگ جهان امروز است به طوري که 110کشور را تحت تاثير قرار داده و علاوه بر تهديد معيشت بيش از 2/1 ميليارد نفر از ساکنان کره زمين 135 ميليون نفر را با خطر مهاجرت مواجه ساخته است.
اين پديده در مناطق خشک جهان بيشتر خود را نشان ميدهد از جمله خشک شدن تالاب ها و آبگيرها در کشورهايي مثل عراق که سبب تشديد پديده ريز گرد هاست که اثرات مخرب آن در زندگي مردم حدود نيمي از مردم کشور، محسوس و قابل ملموس مي باشد و همچنين اثرات آينده در خشک شدن درياچه اروميه پيش رو مي باشد.
لذا، اثرات مخرب بيابانزدايي موجب گرديد که در پي خشکساليها و قحطي هاي پي در پي اواخر دهه 60 و اوائل دهه 1970 در کشورهاي آفريقايي و فراگير شدن مشکل بيابانزدايي در جهان مجمع عمومي سازمان ملل، برنامه محيط زيست سازمان را بر آن داشت تا درسال 1974 اولين قطعنامه رسمي را براي جلب توجه ملتها به مسئله بيابانزدايي و مقابله با آن تصويب نمود و پيگيري کار را به برنامه محيط زيست  سازمان ملل(UNDP) محول نمود به دنبال آن UNDP در سال 1977 اولين کنفرانس جهاني مقابله با بيابانزدايي (UNCCD) را در نايروبي پايتخت کشور کنيا برگزار و درسال 1992 کنفرانس محيط زيست و توسعه در رودوژايز تشکيل و موضوع بيابان زدايي در کشورهاي جهان سوم و تسعه نيافته به طور جدي پيگيري گرديد. اين امر منجر به ارائه سندي گرديد که در واقع دستورالعمل جهاني براي مقابله با بيابانزدايي در قرن 21 محسوب مي شد در ادامه فعاليت هاي مذکور، بالاخره متن کنوانسيون مقابله با بيابانزدايي در 17 ژوئن 1994(27 خرداد 1373) به تصويب رسيد و از آن به بعد اين روند از سوي سازمان ملل به عنوان روز جهاني مقابله با بيابانزدايي نام گرفت.
در اکتبر همان سال طي مراسمي رسمي در پاريس وزير وقت جهاد سازندگي سومين فردي بود کنوانسيون را امضاء نمود پس از آن مجلس شوراي اسلامي متن آن را به تصويب رسانددر پي اين مصوبه برنامه بلند مدتي با نامه برنامه اقدام ملي بيابانزدايي ارائه گرديد و کميته اي با حضور اعضايي شامل وزارت جهاد کشاورزي، نيرو،نفت، کشور، خارجه و سازمانهاي هواشناسي و محيط زيست وزمين شناسي تشکيل گرديد.
در اين راستا وظيفه اين کميته شناسايي عوامل موثر در بيابانزايي و روش هاي و معيارهاي مقابله با آنرا متناسب با شرايط محيطي و اجتماعي - اقتصادي را مشخص نمايند همچنين اولويت ها و استراتژي ها را در چارچوب طرح ها و سياست هاي توسعه پايدار براي             بيابان زدايي و کاهش اثرات خشکسالي ايجاد نمايند از ديگر تعهدات اين برنامه توجه به هماهنگي بين سازمانهاي اجرايي و اتخاذ تصميمات و ايجاد زمينه مشارکتي با مردم در اجراي سياست هاي تعيين شده مي باشد.
همه ساله و هر سال را شعاري است که شعار امسال « زمين به آيندگان تعلق دارد بيائيم آن را در مقابل اثرات تغيير اقليم حفظ نمائيم» از جمله فعاليت هاي مطالعاتي و اجرايي در استان اصفهان مي توان به موارد ذيل اشاره نمود.
- اجراي عمليات مالچ پاشي در تپه هاي شني فعال در 30000 هکتار جهت تثبيت شن هاي روان
- احداث جنگل هاي دشت کاشت در سطح 300000 هکتار که با لحاظ اينکه هر هکتار 5/2 تن اکسيژن، جذب گرد و غبار 68 تن و ترسيب کربن 8 تن و جذب CO2  4/29 تن در سال انجام مي دهد که تنها در استان ارزش سالانه کنترل فرسايش بادي جنگل ها دست کاشت بالغ بر 110ميليلارد ريال مي گردد.
- احداث بادشکن 850کيلومتر
- اجراي پروژهاي مشارکتي با مردم و ادارات دولتي 2200 هکتار
- مديريت هرز آب جهت کنترل سيلاب 6000 هکتارهکتار
- حفاظت و قرق 300000 هکتار
- مطالعه  وتهيه طرحهاي مديريت مناطق بيابان و مديريت جنگل هاي دست کاشت
- توليد نهال مورد نظربراي اجراي پروژه نهالکاري
- برگزاري کميته هاي مشورتي با حضور اساتيد دانشگاها و مراکز تحقيقاتي
- مشارکت و همکاري در طرحهاي تحقيقاتي
برنامه ريزي در جهت اجراي طرح ترسيب کربن در منطقه ورزنه شهرستان اصفهان
در مجموع مي بايست اقرار نمود که اگر ما به سراغ بيابان نرويم بيابان به سمت ما پيشروي مي کند يعني اگر ما عواملي که موجب تشديداثرات مي گردند را شناسايي و در جهت کاهش اثرات آن اقدام نکنيم قطعاً در آينده مجبور به صرف هزينه سنگين تر خواهيم بود لذا با عنايت به وجود 16 کانون بحران فرسايش بادي در استان با مساحت 1096000 هکتار که از نوع درجه 1 آن 67000 هکتار در جاده نايين به انارک و 35000 هکتار در شرق شهر اصفهان و در منطقه سگزي واقع شده است از اهميت فوق العاده تري برخوردار نيست، ليکن احياء اراضي بيابان امري ضروري ولي بسيار هزينه بر است لذا پشنهاد مي گردد يکه آحاد مردم و دستگاههاي دولتي از اقداماتي که موجب تشديد شدن پديده بيابانزدايي مي گردد اجتناب و از اقدامات به عمل آمده حمايت و سعي و تلاش جهت احياء بيابان انجام دهند.